امروز چهارشنبه ۱۳/۳/۸۸ برای شرکت در درس آیت الله استاد شیخ یحیی انصاری شیرازی و انجام یک سری کارهای دیگر رفتم قم؛ هوای صبح‌گاهی خیلی لطیف بود و نشان از روزی پر لطافت و مبارک می‌داد. صبح زود رفتیم خدمت آسید جواد شهرستانی و صبحانه را آنجا خوردیم؛ به ایشان گفتم یک خبرگزاری در آمریکا مردان مؤثر در ایران را بررسی کرده و رتبه یازدهم را به شما داده‌است. تحلیل بنده را پرسید و بعداً فهمیدم که از این گزارش خبر داشته‌است. برایم جالب بود که چقدر زود به منابع خبری دسترسی پیدا می‌کند. چند تا کار مختلف داشتم که همه را انجام دادم و ساعت ۱۲ رفتم منزل استاد برای درسی که ۱۳ سال است ادامه دارد.
استاد آیت الله یحیی انصاری شیرازی از اصحاب بزرگ معرفت و دانش اسلامی است. ۳۰ سال شاگردی در محضر علامه طباطبائی، از او فیلسوفی بزرگ و استادی کهن در فلسفه اسلامی ساخته‌است که معدود کسی یافت می‌شود که در حیطه معقول درس خوانده باشند اما در محضر او زانوی شاگردی به زمین نزده باشند. اما بزرگی شان و احترام شایان توجه او در جامعه حوزوی و بزرگان دین به خاطر فلسفه‌دانی و استادی فلسفه نیست بلکه آنچه او را از همگان متمایز نموده‌است تقوای عجیب و غریب و دوری‌گزینی مثال زدنی از دنیاست. فردی در این درجه شخصیت در خانه‌ای خشتی و قدیمی در یکی از محلات قدیمی قم خاضعانه بروی زمین جلوی درب می‌نشیند و بعد از درس کفش‌های شاگردان خود را جفت می‌کند و سالیان دراز عطر تواضع وفروتنی را می‌افشاند…
بهتر است شرح حال این استاد فرزانه وکوه معنویت ومعرفت را به فرصتی دیگر واگزارم تا بتوانم بهتر حق مطلب را ادا نمایم. اما امروز…
ایشان چندین سال است مبحث معاد با شرح احادیث کتاب شریف بحارالانوار را برای شاگردانش در منزلشان تدریس می‌فرمایند. امروز حال هوای ایشان همه را منقلب کرد. ضعف شدید بدنی و چهره خسته حضرت استاد همه را نگران نموده بود و ایشان هم مبحث معاد را تا ابتدای بحث شفاعت ادامه دادند و بعد مطالبی را فرمودند و در خلال دائماً گریه می‌کردند. (مانندهمیشه) در اینجا چند مطلب قابل ارائه عرض می‌کنم:
- دنیا محل ماندن نیست عزیزان، خودتان را برای قیامت آماده کنید.
- درست است که می‌گویند: الهی پیر شوی ولی بدانید پیری بدبختی‌های مخصوص خودش را دارد تا جوانید به فکر باشید.
- ایشان با اینکه در بین همهٔ کسانی که او را می‌شناسند به قدس و تقوا معروف است، با این حال فرمودند: دنیا ۸۰ سال ما را فریب داد (گریه شدید) حالا می‌فهمیم که دنیا جز بازیچه چیزی نیست.
- به روایات اهل بیت خیلی اهمیت بدهید؛ روی کلماتش دقت کنید تا به دقایق آن آشنا شوید بدانید کلمات متجددین و اروپائی‌گری به درد نمی‌خورد و به کار نمی‌آید؛ هرچه هست در این روایات است. علامه طباطبائی گفت: ما هرچه استفاده کردیم از بحار مجلسی بود و از اسفار چیزی دست ما را نگرفت؛ فلذا در اواخر عمر شرح بحار می گفتند و تا همین بحث شفاعت هم گفتند و فرصت نشد ادامه بدهند (گریه شدید) ما هم همین‌جا درس را تعطیل می‌کنیم تا سال دیگر اگر عمری بود…
- سر آخر با گریه شدید دعا کردند و فرمودند: وقت مرگ هنگامی که چشممان به امیرالمومنین علی علیه السلام می‌افتد؛ خدا کند خجالت نکشیم. و گریه امان ادامه سخن را به ایشان نداد و طبق معمول بلند شدند که کفش شاگردان را جفت کنند، اما ضعف اجازه نداد و ما بعد از سالیان دراز شاگردی موفق شدیم جلوی ایشان را در جفت کردن کفش‌ها بگیریم.
